وفات حضرت زینب کبری(س) تسلیت باد

زینب بانوی دلاور کربلا را، بدون شک می توان سرآمد زنان جهان معرفی کرد. بانوی بزرگواری که توانست با شجاعت بی نظیرش یزیدیان را خوار و ذلیل کند، بانویی که با درایت و ذکاوت والایش سخنرانی بی نظیر عاشورا را ایراد کرد و چندین نسل را به حیرت وا داشت. این بانوی بزرگوار در پانزده رجب سال ۶٢ قمری به سوی حق شتافت. در مورد فوت ایشان اعتقاد بر این است که از طرف یزید و به وسیله ی سم به قتل رسیدند چرا که به خاطر ایراد خطابه، در بازگشت از مدینه خطری بزرگ برای حکومت تلقی می شد.

درباره ی مکان دفن ایشان نیز اختلاف نظرات بیشتری وجود دارد عده ای از تاریخ نویسان از قبیل مسعودی مکان فوت وی را مدینه و محل دفن را بقیع نوشته اند و عده ای نیز برا این نظرند که در حادثه ی حره که در سال ۶٢ قمری در مدینه قحطی به وجود آمده بود به همراه همسرش عبدالله بن جعفر در دمشق زمین هایی داشتند که به دمشق مهاجرت کردند و در ١۵ رجب همان سال در دمشق از دنیا رفتند.

ای شکوه حماسه در سراپرده حیرت! ای زخم خورده نینوا! ای بانوی خورشید های دربند! ای زینب قهرمان! تو که خود، وسعتی به اندازه همه سوگ های آفرینش داشته ای، تو که خود دریای بی کران اشک را، ساحل بودی، چگونه باید بر تو سوگواری نمود که ما سوگواری را از تو یادگار داریم. تو که آواز سرخ کربلا را از حنجره بردباری ات، به گوش تاریخ رساندی و اگر این حنجره صبوری و آن نطق آتشین تو در کاخ یزیدیان نبود، داستان جان سوز آن ظهر عطشناک عاشورا در کوچه های تاریخ به دست فراموشی سپرده می شد.